Zoetstoffen worden ruim vijfendertig jaren gebruikt. De consument is blij met de produkten die goed zijn voor de lijn, omdat deze producten zo weinig calorieën bevatten. De advertenties wekken de schijn dat deze stoffen goed zijn voor de gezondheid. Ze zijn immers 'light’ en bevatten geen suiker. Zoetstoffen worden in verschillende producten gebruikt. Een van de meest besproken zoetstoffen is aspartaam. Aspartaam is beter bekend onder de naam Nutra-sweet of als E-nummer E951. Op 19 februari 2003 hebben de leden van het Europese Parlement voor Gezondheid, gestemd voor een herevaluatie van de kunstmatige zoetstof aspartaam (E951). Het amendement was voorgesteld door een Belgische lid, die tevens een voorstel deed om te komen tot een verbetering van de etikettering van producten met aspartaam. Er werd ook gestemd voor een herevaluatie van de natuurlijke zoetstof Stevia voor gebruik in geheel Europa. Stevia is een natuurlijke zoetstof dat verkeregen wordt uit een plant en is op dit moment, zonder duidelijke reden, in Europa verboden. 

Aspartaam is een chemische zoetstof die in 1965 bij toeval in de Verenigde Staten werd ontdekt toen de Amerikaanse firma Searle op zoek was naar een middel tegen maagzweren. Dit chemisch middel bleek ook nog eens zoet te smaken en dat was een groot voordeel. Vooral om het feit dat aspartaam weinig calorieën bevat. Aspartaam is een combinatie van de twee gewone aminozuren asparaginezuur en fenylalanine. De officiële chemische naam is N-L-alfa-aspartyl-L-phenylalanine-1-methyl ester. Aspartaam is een wit poeder met een grote zoetkracht en is slecht oplosbaar, zowel in water, alcohol als olie. De zoetkracht is echter zodanig hoog, dat maar kleine hoeveelheden nodig zijn. Een absolute vergelijking in zoetkracht is niet te maken, aangezien de zoetheid afhangt van andere componenten in het levensmiddel, de zuurgraad en de temperatuur. De reële zoetkracht van Aspartaam moet dus voor iedere toepassing opnieuw bepaald worden. Ook speelt de concentratie een rol. Aspartaam is 150-200 keer zoeter dan suiker. Er is bij suiker een bepaalde drempelwaarde voordat de zoete smaak wordt geproefd. Bij Aspartaam is die waarde een stuk lager. Een groot verschil tussen Aspartaam en diverse andere zoetstoffen, is dat het de smaak van fruit en fruitaroma's versterkt. 

In kauwgum blijven bijvoorbeeld de fruit- en zoete smaak veel langer proefbaar als Aspartaam wordt gebruikt, dan wanneer suiker wordt gebruikt. Het duurde nog tot 1983 voordat de zoetstof door de Amerikaanse keuringsdienst van waren, de FDA, op de markt werd toegelaten. Aan het gebruik bleken nogal wat bezwaren verbonden te zijn, zoals het ontstaan van kankergezwellen bij proefdieren. Aangezien alle onderzoeken betaald werden door de het grote concern Monsanto, die Searle had overgenomen, werden zodoende negatieve testresultaten uit de publiciteit gehouden. Nog steeds worden negatieve reacties, in publicaties over de zoetstof 'aspartaam' (NutraSweet) van zelfstandige onderzoekers, krachtig ontkend door betaalde onderzoekers van Monsanto. Slechts één persoon beoordeelde dat aspartaam vrij was van het risico op kanker en dat was de FDA commissaris. Een aantal FDA onderzoekers had een sterk vermoeden dat kanker te ontstaat bij levenslang gebruik van aspartaam. Zodoende stemde de publieke onderzoekscommissie (met inbegrip van de voorzitter van de Amerikaanse Associatie van Neuropatologen) unaniem tegen goedkeuring. Het wetenschappelijk team van de FDA, was eveneens tegen goed keuring. Kort nadat de FDA commissaris Aspartaam had goedgekeurd in frisdrank, kreeg hij een zeer goed betaalde adviseurpositie bij de PR- firma van de fabrikant van Aspartaam. 

De gezondheid van miljarden mensen was minder belangrijk.In 1992 keurde de FDA het gebruik van Aspartaam goed in moutdrankjes, cornflakes en gekoelde puddingen en vullingen. 1n 1993 keurde de FDA Aspartaam goed voor het gebruik in harde en zachte snoepjes, niet alcoholische drankjes, thee, vruchtensappen en siropen, bakproducten en bakmixen, suikerglazuur, sierlaagjes en vullingen van bakproducten. Aspartaam wordt in vele producten gebruikt. Frisdranken, producten met fruit, in de vorm van zoetjes, puddingpoeder, vullingen van gebak, ijs, medicijnen, jam en marmelade, vruchtenmoes, kauwgum en vooral in producten voor diabetici. Aspartaam is toegestaan in meer dan 90 landen. Het aantal producten loopt in de duizenden. Aspartaam is geen additief, maar een ingrediënt. De FDA is er altijd op bedacht geweest aspartaam, nooit een ‘drug’ maar een ‘voedsel-toevoeging’ te noemen. Een 'drug' op het etiket van frisdranken, zou de klant kunnen afschrikken. En omdat aspartaam als voedsel-toevoeging gerangschikt is, worden bijverschijnselen niet gerapporteerd aan een federaal bureau, noch is voortdurend toezicht op de veiligheid wettelijk noodzakelijk. Toevoeging van aspartaam aan een levensmiddel moet dus in de ingrediëntenlijst vermeld staan. Meestal staat het onder 'kunstmatige zoetstof : aspartaam'. Soms ook als handelsnaam 'Nutrasweet'. 

Op 28 juli 1983 stelde de Drankenindustrie in Amerika een 30 pagina's tellend protest op, waarin de veiligheid van Aspartaam aan de kaak werk gesteld. Toen ze echter ontdekten dat mensen die op hun gewicht moeten letten, veel suikervrije dranken zouden drinken en dat voor de omzet van de drankenindustrie van groot belang zou zijn, waren zij opeens al hun bezwaren vergeten. De grote vraag is of aspartaam wel goed is voor onze gezondheid. Aspartaam is vanaf de ontdekking door vele onderzoekers bestempeld als groot gif. Aan de andere kant kunnen onderzoekers ook hele gunstige berekeningen maken, waarbij de uitkomst erop wijst dat de mens een maximale aanvaardbare dosis (ADI=acceptable daily intake) van deze stof mag binnenkrijgen van ongeveer 525 mg. Dat betekent dat men om deze lage ADI te halen een hoeveelheid van 4 liter frisdrank, of 320 kauwgumtabletten, of 133 zoetjes, of 12 liter vruchtenyoghurt moet eten of drinken. De ADI is niet geheel onomstreden; er kunnen altijd mensen zijn die gevoeliger of allergisch zijn voor een bepaalde verbinding. Een aparte groep voor aspartaam zijn mensen met PKU, phenyl-keto-uria.

Dit is een ziekte die wordt veroorzaakt door het feit dat het lichaam vrij fenylalanine niet kan uitscheiden in de urine. Het fenylalanine hoopt zich op in het lichaam en kan tot nadelige effecten leiden. Deze mensen moeten een speciaal, eiwit-beperkt, dieet volgen, aangezien fenylalanine in ieder eiwit voorkomt. Aangezien ook aspartaam fenylalanine bevat, moeten deze mensen uitkijken met de hoeveelheden aspartaam die ze binnenkrijgen. Op verpakkingen dient dit ook vermeld te staan als 'bevat een bron van fenylalanine'. Ook bij zwangere vrouwen kan deze stof zeer onaangename gevolgen hebben voor de ongeboren vrucht. De stof phenylalanine wordt zeer snel door de foetus opgenomen en daar kunnen hersenbeschadigingen en beschadiging van het DNA door ontstaan. Alhoewel aspartaam goedgekeurd is door de Amerikaanse Food and Drug Association (FDA), verschijnen er regelmatig artikelen over aspartaam in de pers. Zo zou aspartaam onder meer een verhoogd risico op hersentumor geven. Zowel het National Cancer Institute in de Verenigde Staten als onafhankelijke deskundigen verwerpen echter enig verband tussen het gebruik van aspartaam en kanker. Een paar van de 90 verschillende symptomen die veroorzaakt kunnen worden door Aspartaam, omvatten: 

hoofdpijn / migraine, duizeligheid, aanvallen, misselijkheid, gevoelloosheid, krampachtige bewegingen van de spieren, gewichtstoename, uitslag, depressie, vermoeidheid, irritatie, hartkloppingen, slapeloosheid, gezichtsproblemen, gehoorverlies, harttrillingen, ademhalingsmoeilijkheden, ongerustheidaanvallen, onduidelijks spraakvermogen, smaakverlies, oorsuizingen, duizelingen, geheugenverlies en gewrichtspijn.Volgens onderzoekers en artsen, die de nadelige effecten bestuderen, kunnen de volgende chronische ziekten teweeggebracht of verergerd worden door het innemen van Aspartaam: hersentumoren, multiple sclerose, epilepsie, het chronische vermoeidheidssyndroom, Parkinson, Alzheimer, verstandelijke achteruitgang, lymfoom, geboortebeschadigingen, fibromyalgie en suikerziekte. 

Methanol 

Methanol wordt geleidelijk aan in de dunne darm opgenomen wanneer de methyl-groep van Aspartaam het enzym chymotrypsine tegenkomt. Methanol is een dodelijk vergif. Sommigen herinneren zich methanol als het vergif, dat er de oorzaak van was, dat alcoholisten uit achterbuurten blind werden of dood gingen. De absorptie van methanol in het lichaam wordt aanzienlijk versneld wanneer vrije methanol opgenomen wordt. Vrije methanol ontstaat uit Aspartaam wanneer het verwarmd wordt tot meer dan 30 graden Celsius. Dit zou zich voordoen wanneer het product, dat Aspartaam bevat, onjuist bewaard of wanneer het verwarmd wordt (bijvoorbeeld als onderdeel van een 'voedsel'-product). 

Methanol ontbindt zich in mierenzuur en formaldehyde in het lichaam. Formaldehyde is een dodelijk neurotoxine. Symptomen van methanolvergiftiging zijn hoofdpijn, oorsuizingen, duizeligheid, misselijkheid, maagdarmstoornissen, slapheid, duizelingen, koude rillingen, geheugenverlies, verstijvingen en pijnscheuten in de ledematen, gedragsstoornissen en zenuwontstekingen. De meest bekende problemen van methanolvergiftiging zijn gezichtsproblemen waaronder een wazig zicht, hevige samentrekkingen van visuele velden, verdoezeld zicht, verduisterd zicht, netvliesbeschadiging en blindheid. Formaldehyde is een bekende kankerverwekker, dat netvliesbeschadiging veroorzaakt, het DNA verstoort en geboorteafwijkingen veroorzaakt. Vaak wordt de diagnose Multiple Sclerose (MS) onterecht gesteld; in werkelijkheid gaat het om een vergiftiging met Methanol, die zich voordoet als MS. Stop onmiddellijk met deze gevaarlijke stof. MS is geen doodvonnis, maar vergiftiging door methanol wel! 

Er is gebleken dat sommige fruitsappen en alcoholische drankjes kleine hoeveelheden methanol bevatten. Het is echter belangrijk te weten, dat methanol nooit alleen voorkomt. In ieder geval is ethanol aanwezig, vaak in veel grotere hoeveelheden. Ethanol is een tegengif voor methanolvergiftiging bij mensen. De troepen van Dessert Storm werden 'getrakteerd op' grote hoeveelheden Aspartaamdrankjes die door de zon in Saoedi Arabië sterk verwarmd waren. Velen van hen keerden huiswaarts met talrijke kwalen, zoals bij personen die chemisch vergiftigd waren door formaldehyde. De vrije methanol in de drankjes kan hebben bijgedragen aan deze ziekten. Andere afbraakproducten van Aspartaam, zoals DKP kunnen ook een factor zijn geweest. 

DKP (Diketopiperazine) 

Diketopiperazine is een bijproduct van de Aspartaamstofwisseling en is betrokken bij gevallen van hersentumoren. Sommige onderzoekers zeggen, dat DKP geproduceerd wordt na inname van Aspartaam. Het is niet zeker of dat wel juist is, maar het is zeker waar dat DKP gevormd wordt bij vloeibare producten die Aspartaam bevatten na een verlengde bewaring. De reden, waarom veel mensen de ernstige reacties op Aspartaam niet horen, is tweeledig: 

Gebrek aan bewustzijn bij de meeste mensen. Ziektes, die veroorzaakt zijn door Aspartaam, worden niet in de kranten vermeld zoals vliegtuigongelukken. Dit komt omdat deze voorvallen op heel veel verschillende plaatsen voorkomen. De meeste mensen brengen hun symptomen niet in verband met het lange-termijngebruik van Aspartaam. Voor mensen, bij wie een belangrijk percentage van de hersencellen vernietigd is en lijden aan chronische ziektes, is er geen aanleiding om een dergelijk ziekte in verband te brengen met het gebruik van Aspartaam. 

Het gezichtsvermogen bij diabetici 

Het gevaar dat langdurige blootstelling aan methanol met zich meebrengt voor diabetespatiënten is n.l. een extra beschadiging van oogzenuw en netvlies waardoor gedeeltelijke tot algehele blindheid kan ontstaan, en dat bij een bevolkingsgroep die is aangewezen op het gebruik van o.a. aspartaam. Aspartaam veroorzaakt schade aan het zenuwstelsel maar ook schade aan de oogzenuw, zoals blindheid en gedeeltelijke tot totale afname van de zenuwgeleiding. Dit is te verklaren uit de omzetting van de methylalcohol in o.a. formaline. Formaline is een zenuwgif, het is tevens een kankerverwekkende stof en wordt gebruikt bij het conserveren van lichamen (lijken) die vooral bij medische studies gebruikt worden. Formaline wordt ook gebruikt bij het uitgassen van besmette ruimten. De mensen die het meeste gebruik maken van kunstmatige zoetstof zijn de diabetespatiënten. Op het moment dat dit vernietigende proces is begonnen, bestaat er geen mogelijkheid tot herstel van het zien. 

Naar het onstaan van schade aan de oogzenuw door methylalcohol is in het verleden reeds veel onderzoek gedaan. Wanneer de zoetstof het spijsverteringskanaal binnenkomt, splitst de Aspartaam molecule zich o.a. in een stof die we kennen als methanol of methylalcohol. Het komt de bloedbaan binnen en zodra deze deeltjes het gebied bereiken van de gezichtszenuw en het netvlies met hoge stofwisseling, ontstaat gedeeltelijke atrofie. Het oog kan niet langer dan negentig seconden zonder zuurstof en voeding zonder dat er schade ontstaat. De mogelijkheid bestaat van totaal verlies van het gezichtsvermogen zonder dat herstel mogelijk is. Zeer vroeg in de behandeling, kunnen gezichtszenuw en netvlies nog gered worden. 

Bij klachten van het zicht bij diabetici wordt er vaak een verkeerde diagnose gesteld, omdat de arts denkt aan een beschadiging van de oogzenuw die veroorzaakt wordt door de gevolgen van suikerziekte. Daarom wordt meestal het hormoon 'prednison' gegeven. Hierdoor ontstaat toename van het gewicht en een vollemaansgezicht, echter zonder kans op herstel. De gevaren van het langdurig gebruik van Aspartaam worden over het hoofd gezien. Ook de grote groep mensen die door gewichtsproblemen veel met aspartaam gezoete producten gebruiken moeten even goed nadenken over het gebruik van zoetstoffen. Ook deze mensen zullen ziekteverschijnselen krijgen die niet in verband gebracht zullen worden met het gebruik van aspartaam. Indien u bij het gebruik van Aspartaam de volgende verschijnselen opmerkt: hoofdpijn, depressie, onduidelijke spraak, geheugen verlies, verminderd gevoel in de onderbenen of pijnscheuten, evenwichtsstoornis, angstaanvallen, chronische vermoeidheid, verlies van gezichtsvermogen, opvliegingen, loslaten van het netvlies, epileptische aanvallen en hartkloppingen, dan heeft u waarschijnlijk de 'Aspartaam ziekte'! 

De natuurgeneeswijze

In de natuurgeneeswijze zal nooit gebruik gemaakt worden van chemische zoetstoffen. Het gebruik van Stevia. Stevia Rebaudiana (ook bekend als Ka he’e) is een tropische éénjarige met zeer zoet blad dat de stof “stevioside” bevat. De witte kristallijne poeder is 250 - 300 maal zoeter dan sucrose. Deze plant is al in 1899 door Dr. M. S. Bertoni beschreven. In 1918 schreef hij dat deze plant de mogelijke vervanger kan worden voor saccharine. Volgens dr. Bertoni heeft deze plant de voordelen dat het niet giftig is, een hele sterke zoetstof is, het kan in natuurlijke vorm toegepast worden en het is goedkoper dan saccharine. Jammer voor het laatste, want dat is de reden geweest voor een grote discussie bij de FDA (food and drug administration -Amerika) vanaf 1987. In Japan, China, Zuid-Korea, Brazilië is Stevia wel toegestaan als natuurlijk zoetmiddel. 

In de jaren na 1990 werden verschillende bedrijven die Stevia verkochten in de VS door de FDA gedwongen de verkoop te stoppen omdat het middel niet geregistreerd was. In enkele gevallen werd door een FDA inspecteur zelfs gezegd dat de grote fabrikant van Nutra-Sweet geklaagd had bij de FDA. Toen de “Herb Research Foundation (HRF)” om opheldering vroeg kreeg zij pas na ruim een jaar een vaag verhaal waarbij de FDA niet wilde vertellen welke fabrikant achter het ‘onzin verhaal’ tegen Stevia stond. In mei 1991 bracht de FDA een verbod uit tegen het importeren van Stevia. Ondanks de bewijzen, onderzoeken van verschillende deskundigen, het gebruik in verschillende landen -zonder bijwerkingen of enig negatief resultaat- staat dit natuurlijk middel op de lijst in de VS als een ‘illegaal’ kruid. Het mag inderdaad gek klinken, dat een kruid niet gebruikt mag worden omdat het nog niet bewezen is dat het de vermeende werking heeft. Ondanks het feit dat het reeds door miljoenen mensen gebruikt werd/wordt, zonder bijwerking. In Japan, China, Zuid-Korea, Brazilië is Stevia wel toegestaan als natuurlijk zoetmiddel. In de jaren na 1990 werden verschillende bedrijven die Stevia verkochten in de VS door de FDA gedwongen de verkoop te stoppen omdat het middel niet geregistreerd was. In enkele gevallen werd door een FDA inspecteur zelfs gezegd dat de grote fabrikant van Nutra-Sweet geklaagd had bij de FDA. Toen de “Herb Research Foundation (HRF)” om opheldering vroeg kreeg zij pas na ruim een jaar een vaag verhaal waarbij de FDA niet wilde vertellen welke fabrikant achter het “onzin verhaal” tegen Stevia stond. 

In mei 1991 bracht de FDA een verbod uit tegen het importeren van Stevia. Ondanks de bewijzen, onderzoeken van verschillende deskundigen, het gebruik in verschillende landen -zonder bijwerkingen of enig negatief resultaat- staat dit natuurlijk middel op de lijst in de VS als een “illegaal” kruid. Stevia heeft verder een gunstige werking op de huid; het wordt gebruikt in gezichtsmaskers, bij acne, bij rimpels en huidirritaties. De donkere vloeistof wordt op het gezicht gesmeerd en men laat het 30 tot 60 minuten drogen. Door het gebruik van dit product op wonden, ontstaat er een snellere genezing zonder littekenweefsel. Stevia mag dus -nog- niet gebruikt worden als zoetmiddel; de FDA heeft wel een lijst van “Reduced-Calorie Sweeteners” die wel toegestaan is. Met al de negatieve bijwerkingen zijn deze producten toch nog te koop in alle supermarkten. 

Door druk van verschillende groepen, onderzoeken en organisaties heeft de FDA op 18 september 1995 toestemming verleend om stevia te verkopen als een voedingssupplement. Dat betekent dat stevia niet gebruikt kan wordt in producten als zoetmiddel. Dus een fabrikant mag niet gebruik maken van de effecten van stevia door snoepgoed, taartjes, ijsjes enz. op een natuurlijke manier te zoeten. Onbegrijpelijk maar waar. De consument koopt nu stevia bladeren, stevia poeder of stevia thee en gebruikt het toch als zoetstof. Stevia heeft als voordeel dat je het zowel koud als warm kunt oplossen. Warm is echter beter. Wil u dan stevia als zoetmiddel gebruiken dan maakt u een klein beetje thee van de bladeren en giet het dan in of over het gerecht waar u normaal suiker zou gebruiken.Voorstanders van stevia hebben beloofd door te gaan met protest totdat dit product de “GRAS” (Generally Regarded as Safe) krijgt. Stevia heeft verder een gunstige werking op de huid; het wordt gebruikt in gezichtsmaskers, bij acne, bij rimpels en huidirritaties. De donkere vloeistof wordt op het gezicht gesmeerd en men laat het 30 tot 60 minuten drogen.Door het gebruik van dit product op wonden, ontstaat er een snellere genezing zonder littekenweefsel. 

Stevia mag dus -nog- niet gebruikt worden als zoetmiddel; de FDA heeft wel een lijst van “Reduced-Calorie Sweeteners” die wel toegestaan is. Met al de negatieve bijwerkingen zijn deze producten toch nog te koop in alle supermarkten. Hier volgt een lijst van zoetstoffen (alcohol suikers oftewel polyols) die toegestaan zijn in de Verenigde Staten. Hydrogenated Starch Hydrolysates (HSH): dit is een mengsel van sorbitol, malitol en oligo-sacchariden. Afhankelijk van de verhouding is het 25-50% zoeter dan sucrose. Het is een eindproduct van maïs-stroop en kan allergische reacties veroorzaken. Isomalt is 45-60% zoeter dan sucrose. Isomalt wordt gebruikt in snoepgoed, ijsjes, jams, drankjes en gebak. Isomalt wordt gemaakt uit suiker. De enzymen in het spijsverteringsstelsel kunnen dit product niet afbreken. Lactitol ziet eruit als sucrose maar bevat de helft van het aantal calorieën. Het is 30-40% zoeter dan sucrose.