Door F. William Engdahl

De adviesraad voor klimaatkwesties van de Verenigde Naties, verantwoordelijk voor vragen rondom de zogenaamde opwarming van de aarde, het IPCC, moet bij haar pogingen het sprookje over de door mensen veroorzaakte klimaatcatastrofe te verspreiden wederom een gevoelige klap incasseren. Bijna een jaar geleden geraakte een groot deel van het interne e-mailverkeer van het Britse klimaatinstituut van de Universiteit van East Anglia in de openbaarheid en kwam aan het licht op welke manier het IPCC de kluit belazerde. Nu komt er harde kritiek van wetenschappers van tal van universiteiten wereldwijd over de handelswijze van het IPCC. Het ziet er dan ook naar uit dat IPCC-voorzitter en Nobelprijswinnaar Rajendra Pachauri binnenkort zijn biezen kan pakken. Het zal niemand verwonderen dat de machtige mondiale elite achter de zwendel van de opwarming probeert dit te verhinderen.

Het IPCC stelt al 20 jaar alles in het werk regeringen over de hele wereld ervan te overtuigen dat de door de menselijke activiteiten voortgebrachte uitstoot van koolstofdioxide (CO2) een gevaar betekent voor het temperatuursevenwicht op onze planeet - en daarmee voor de hele beschaving. Overal worden de rapporten van het IPCC aangehaald als bewijs voor de noodzaak maatregelen te nemen om "de aarde te redden". Maar de kritiek op het IPCC neemt de laatste tijd gestaag toe. Men krijgt het verwijt slechts op te treden als lobbyisten ter meerdere eer en (financiële) glorie van politici en gewiekste zakenmensen.

De gerenommeerde InterAcademy Council (IAC) heeft vorige week de resultaten bekend gemaakt van een kritische analyse van het IPCC-rapport uit 2007. Dit rapport veroorzaakte direct na publicatie een massahysterie over smeltende ijsbergen, overstromingen en het verdwijnen van de gletsjers in de Himalaya. Al deze fenomenen zijn, zo werd toentertijd gesteld, het gevolg van de door mensen veroorzaakte opwarming van de aarde, Global Warming. Het IAC is een samenwerkingsverband van de vooraanstaande academici uit Argentinië, Australië, Brazilië, China, Frankrijk, Duitsland, India, Indonesië, Japan, Zuid-Afrika, Turkije, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten plus de Afrikaanse Academie voor Wetenschappen evenals de Academy of Sciences for the Developing World.

Vernietigende kritiek
In verband met de toenemende scepsis over de ernst van de wetenschap achter de politieke campagne tegen Global Warming hadden de VN het IAC om een kritische revisie van de werkwijze van het IPCC - een VN-instelling - gevraagd. De gepresenteerde resultaten betekenen een flinke tegenslag voor de ideologie van de veronderstelde menselijke invloed op de klimaatverandering en de klimaatverandering zelf. Daarbij moet worden opgemerkt dat de steeds koudere winters die het noordelijk halfrond sinds 2007 treffen het steeds moeilijker maakte de opwarming geloofwaardig te 'verkopen' ervoor zorgden dat het IPCC en doemprofeten als Al Gore overschakelden op semantische trucs: de term 'opwarming' is overboord gegooid en in plaats daarvan spreekt men nu van klimaatverandering. Daarbij wordt elke storm, elke flinke sneeuwbui en zelfs elk kouderecord (mei en augustus 2010) verklaard als gevolg van de menselijke CO2-uitstoot.

Het afsluitende rapport van het IAC richt zich vooral op het IPCC en eist ingrijpende veranderingen:

• Een fundamentele verandering van de leidinggevende structuur van het IPCC. Er moet een einde gemaakt worden aan het dictatoriale bewind van voorzitter Pachauri, als enige de eindverantwoordelijkheid draagt en helemaal alleen beslissingen kan nemen. Het IAC stelt voor een uit twaalf personen bestaande raad op te richten, naast de voorzitter bestaande uit de hoofden van de werkgroepen, de secretaris van het IPCC en drie onafhankelijke leden, waaronder ook mensen die niet tot de intimi van de reeds betrokken klimaatexperts behoren. De leden dienen gekozen te worden uit de leidinggevenden van het IPCC en voor bepaalde tijd aangesteld te worden. De aanbeveling is een directe aanval op de bevriende ja-knikkers waarmee Pachauri zich heeft omgeven.

• Het IPCC dient een vooraanstaande wetenschapper benoemen tot secretaris. De ambtstermijn voor deze directeur dien te worden beperkt tot de duur van één rapportage.

• Het door het IPCC gehanteerde systeem van 'peer review', ofwel het controleren van de onderzoeksresultaten door experts dient stevig onder de loep genomen te worden. In meerdere gevallen werden nieuwsartikelen van organisaties die de IPCC-campagnes ondersteunden - zoals bijvoorbeeld het corrupte Wereldnatuurfonds - gepresenteerd als wetenschappelijk bewezen feiten en in de rapporten van het IPCC overgenomen.

In andere commentaren bekritiseerd het IAC de ontbrekende transparantie bij besluitnemingsprocessen van het IPCC en de gebrekkige openheid over de geloofwaardigheid van de gepresenteerde data die in de IPCC-rapporten als bewijs werden opgevoerd.

In het IAC-rapport staat letterlijk: "De kritiek op de samenvatting van Werkgroep II voor de politieke verantwoordelijken is dat er veel te veel fouten in staan en dat de negatieve gevolgen van klimaatverandering sterk overdreven werden... De auteurs gaven blijk van een veel te sterk vertrouwen in bepaalde verklaringen waarvoor maar weinig bewijs kon worden aangedragen. De door Werkgroep II opgestelde samenvatting voor de politieke verantwoordelijken bevat veel verklaringen die in de literatuur niet voldoende onderbouwd zijn, die niet in het juiste perspectief of niet duidelijk zijn weergegeven."

Zoals het IAC benadrukt berustten de beweringen over de gletsjers in de Himalaya niet op door experts getoetste meetresultaten, maar op speculaties die één enkele wetenschapper uitte in een telefonisch interview. Deze wetenschapper heeft later verklaard dat het niet zijn bedoeling was een definitieve conclusie te willen trekken.

Verder heeft het IAC kritiek op het feit dat het IPCC "laat en onvolledig antwoordde op berichten over fouten in het vierde assessment-rapport… De leiding van het IPCC wordt verweten in het openbaar verklaringen te hebben afgegeven die als ondersteuning voor een bepaald klimaatbeleid werden gezien. Wanneer het IPCC tot een dergelijke ongewenste stellingname overgaat heeft dat een nadelig effect op de geloofwaardigheid."

In het door het IPCC met veel tamtam gepubliceerde vierde assessmentrapport uit 2007 werd beweert dat de gletsjers in het Himalayagebergte met een beangstigend tempo smolten en mogelijk al in 2035 volledig verdwenen zouden zijn. Deze bewering was simpelweg fout, en toch werd ze door het IPCC als bewijs voor de door mensen veroorzaakte opwarming van de aarde aangevoerd. Verder stond er in het rapport uit 2007 dat de opwarming met "grote waarschijnlijkheid" tot een afname van de van regen afhankelijke landbouw in Afrika van 50% zou leiden. Een dergelijke ingrijpende verandering zou catastrofale gevolgen hebben voor de voedselproductie in Afrika. Uit het onderzoek van het IAC bleek dat er voor deze bewering geen bewijs was.

IPCC-Voorzitter Rajendra Pachauri, die zelf geen klimaatwetenschapper of überhaupt wetenschapper van enige soort is, maar een bouwkundig ingenieur en zich in India een doctorstitel in de economische wetenschappen bezorgd heeft, heeft op basis van de op niets gebaseerde beweringen over de gletsjers in de Himalaya voor zijn Energy and Resources Institute in New Delhi van de Carnegie Corporation een onderzoekstoelage gekregen ten bedrage van €370.000, en daarnaast een groot deel van een door Europese belastingbetalers opgehoest onderzoeksfonds van 2½ miljoen euro in zijn zak gestoken. Met andere woorden: de inwoners van de EU betalen fors mee aan onderzoek naar een wetenschappelijk niet onderbouwde bewering van één onbeduidende onderzoeker.

Het rapport van het IAC volgt op de onthullingen van november 2009 - de zogenaamde 'Climategate' e-mails. Uit de onthulde e-mailconversaties tussen de 'wetenschappers' van de Climate Research Unit van de Universiteit van East Anglia bewezen hoe wetenschappelijke kritiek aan het adres van het CRU onderdrukt werd en hoe belangrijke meetgegevens over de wereldwijde temperaturen vervalst werden. De data werden zo gemanipuleerd dat ze pasten in de theorie over een dreigende ondergang van de mensheid - een theorie eveneens verzonnen door de leidinggevenden van het kliekje IPCC-medewerkers.

Al Gore, die miljoenen verdiende met zijn Global Warming-propaganda, beweert te pas en te onpas dat "het debat ten einde" is, dat de "vragen beantwoord zijn". Daarmee kraamt Gore echter dezelfde onzin uit als Obama doet in zijn pogingen een wereldwijde CO2-wetgeving door te drukken. De Amerikaanse president kreeg recent kritiek van El Gore te verwerken, omdat hij er niet in geslaagd was de wet rond te krijgen. De wet had een nieuwe zwendel van de oplichters op Wall Street in gang gezet; de zogenaamde Cap-and-Trade-emissiehandel op de Chicago Climate Exchange. Deze beurs is handen van de firma ICE Futures, een van de grootste fondsen op Wall Street dat op zijn beurt in handen is van Goldman Sachs.

Net als de adviezen van de Wereld Gezondheids Organisatie betreffende de opgeklopte paniek over de varkensgriep, of de door Monsanto gepresenteerde en vervalste rapporten over de 'veiligheid' van genetisch gemanipuleerde gewassen 'wetenschappelijk' genoemd werden, dienen ook de rapporten van het IPCC als vervalsingen beschouwd te worden.

Alles wijst erop dat de door mensen veroorzaakte opwarming van de aarde slechts een zeer zwakke hypothese is die door overdrijving en aangetoonde zwendel mateloos opgeblazen is. De wetenschappers die hebben meegewerkt aan de zwendel zijn allemaal goed beloond met een goedbetaalde leerstoel of veel geld voor toekomstig onderzoek. Sceptici werden weggepest, buitengesloten en zwart gemaakt.

Maar nog zwaarder dan de corruptie van een handvol omkoopbare wetenschappers weegt de macht van de globaliseringselite die erachter steekt, en die deze zwendel in de vroege jaren '70 in gang zette.

Al in 1972 presenteerde Rockefeller-poulin Maurice Strong als voorzitter van de eerste conferentie van de Verenigde Naties over Milieu en Ontwikkeling – ook bekend als de Earth Summit - in Stockholm de eerste valse voorspellingen over het opwarmen van het klimaat, waarmee een Malthusiaansche politiek van bevolkingsreductie en lucratieve milieubelastingen gerealiseerd moest worden.

De klimaatleugens en het sprookje van de Peak Oil zijn onderdeel van een wereldwijd complot dat zo geraffineerd in elkaar steekt dat het bijna veertig jaar heeft geduurd voor de wereld maar begon te vermoeden wat er achter stak.

Nog denkt de meerderheid van de mensen dat Al Gore gelijk heeft en is men bereid een deel van zijn inkomen en zijn vrijheid op te offeren om de aarde te redden.

Hoe lang nog?