We praten en schrijven veel over de nieuwe generatie kinderen die we Indigo kinderen noemen. We zitten er vol van en iedereen hoopt direct of indirect zo’n superkind te mogen krijgen. Anderen zien het als een last, want deze kinderen zijn niet hanteerbaar en ze weten niet wat met hen te doen en hoe met hen te leven. Kortom, we hebben een nieuwe mode gril gevonden om de verklaringen en tekortkomingen van onszelf te verbergen. Even wat dieper wroeten in het begrip Indigo en waar deze kinderen voor staan.

Indigo kinderen zijn zo wijs, zo erg begaafd en zijn erg op zichzelf. Het zijn kinderen die moeilijk zijn in omgang omdat ze meteen in verweer gaan en doorgaans menen ze het beter te weten. Kinderen die een eigen leven leiden en zich nauwelijks iets van de regels en wetten van deze maatschappij aantrekken. Als ouder is het niet gemakkelijk om met deze kinderen samen te leven omdat ze meestal in een eigen wereld leven en duidelijk niet vanaf te brengen zijn.

Het is een wereld in een wereld en het zijn wel de kinderen die respect afdwingen en dat ook verwachten van anderen. Er zijn geen tussenwegen, er is één pad wat ze volgen en waar ze alleen vanaf te brengen zijn als er een duidelijke aanduiding is die kant op. Kinderen met een eigen kijk op deze wereld en duidelijk niet onder de indruk zijn van onze manier van leven omdat het een onlogische en meestal chaotische wereld is wat zij zien.

Waarom zien we dit nu en waarom vallen deze kinderen ons nu pas op? Waren ze er niet eerder? Ik denk dat dit een gevolg is van zoals de ouders zich nu manifesteren in deze wereld. De kinderen zijn niet veel veranderd, ze zijn niet veel wijzer dan in de vorige generaties en levens. Maar wij ouders menen en willen nu dat we een super begaafd kind hebben of een kind dat niet hanteerbaar is en dat we zo onze eigen tekortkomingen kunnen verbergen.

Kijk wat we allemaal aan termen hebben voor allerlei soorten van kinderen zoals ADHD en de hele lijst van afkortingen die elk kind zo in een hokje moet plaatsen. Je wordt er toch sikkeneurig van als je al deze rapporten leest, de boeken die uitgebracht worden en die op een voorzichtige manier verklaren dat de ouders een geweldig kind hebben.

Wat en hoe komt dat? Nou, dat is niet verwonderlijk. Het kind wordt geboren en wordt liefst na enkele maanden al in een kinderverblijf gedumpt. Ouders moeten werken en moeten geld binnen brengen. Het huis, de wagen en alle rijkdommen om hen heen moeten in stand gehouden worden. Het jonge nieuwe leven is niets meer dan een status wat behoort in de maatschappij van huisje, boompje, beestje.

Het is belangrijk dat je mee blijft draaien en mee blijft tellen in deze maatschappij en zo horen er ook kinderen bij, maar dat kan niet samen in deze maatschappij. Wat doen we? We verwekken het kind, zorgen dat het hier op aarde komt en dan is het aan de verzorgers en opvoeders van de kinderopvang en scholen, wat er verder gaat gebeuren met het kind.

Zo moeten deze kinderen zich al van het prille begin zien waar te maken en zo boven anderen uit te steken. Maar ook moeten ze zich blijven verdedigen, wat gedaan kan worden door een eigen wereld te creëren en alleen voor zichzelf op te komen. Ze zijn uiteindelijk toch ook vanaf het begin door hun eigen vlees en bloed afgestoten! De ouders die er hadden moeten zijn, hadden het te druk om hun eigen zaakjes te regelen.

Dan komt de maatschappij verder om de hoek kijken, want we krijgen daardoor kinderen die al vanaf het begin lak hebben aan regels en wetten en dat maakt van hen allemaal eenlingen in deze maatschappij. Nu komen we op het punt waar even wat meer en verder ingegaan moet worden; Hoe en in welke vorm een baby op deze wereld wordt geboren. We nemen aan dat een baby onbeholpen en zonder enige kennis op de wereld komt, maar daar begint al het hele kromme wat in deze maatschappij ingeprent zit en waar wij ons alsmaar aan over geven.

Baby’s, zijn ze werkelijk zo onbeholpen? Daar heb ik zo mijn eigen mening over. Laat ik die maar eerst even op papier zetten. Baby’s zijn een vervolg met de wijsheid van vele andere levens die zij meenemen in deze nieuwe huidige wereld. Een baby is afhankelijk van de moeder voor eten en de eerste jaren voor de bescherming. Maar een baby is doorgaans verder en erg puur wat betreft de levenservaringen en de manier van leven. Wij ouders menen dat we de kinderen moeten leren, we beginnen met de eerste woorden en handelingen en dan worden er meer en meer beperkingen opgelegd wat een kind wel en niet mag doen.

Als de baby’s van deze dagen opgevangen worden door kinderopvang centra, dan hebben deze niet de tijd om het kind alsmaar te begeleiden en de kinderen moeten zichzelf ontwikkelen. Ze kijken naar elkaar en de eerste ‘gang’ vorming is al ontstaan. Ze zijn al meteen terechtgekomen in de wereld van de maatschappij en het overleven. Wat blijkt, wanneer je kinderen echt hun gang zou laat gaan, leren ze al in de eerste levens jaren vele dingen sneller en mooier. Ze weten zich dan een eigen wereld te creëren die puur en gebaseerd is op de basis van wat de werkelijke wereld zou moeten zijn (de energiewereld).

Ze zijn dichter bij de natuur en ze hebben door dat het leven meer is dan een maatschappij waarin ze zich behoren aan te passen. Daardoor ontstaan, na verloop van tijd, verschillende kinderen. Kinderen die zich tussen twee werelden moeten begeven of de kinderen die meteen in de harde maatschappij gegooid zijn en van dag één al worden geïndoctrineerd. De vrij opgevoede kinderen weten heel goed dat hun wereld meer is gebaseerd op een wereld van energie en mogelijkheden (indigo kinderen).

De wereld die je als ouder denkt dat die goed is voor hen, kun je wel vergeten want die is in hun ogen niet een ware wereld, en terecht. Baby’s die vanaf de eerste dag gedumpt worden in een opvang, zijn veelal al slaven vanaf het prille begin. Een groter gevaar is wanneer ze ouder worden en daar gaan we het nu over hebben.

Meer lezen of bestellen via deze link.

Attentie: aquariusage.com